„Nie ma wspanialszej świętej księgi od natury, ponieważ natura jest samym życiem”.

Hazrat Inayat Khan

Słowianie czcili swoich bogów w lasach. Uważali, że tam właśnie obecna jest boskość. Nie potrzebowali świątyń. To było ich miejsce kultu. Jest coś niesamowitego w przyrodzie, w naturze, tam gdzie człowiek nie ingeruje. Tam jest spokój. Choć pod tym spokojem ukryte jest nieustanne działanie, czujność, praca. Tam jest wytchnienie. Dla nas – ludzi: zmęczonych zgiełkiem, hałasem, brudem i szarością. Tam jest życie – bo bez niego nic nie toczyłoby się naprzód.

Uwielbiam pory roku. Uwielbiam cykl, którym żyje natura. Jesienią – gdy przyroda przygotowuje się do zimy, rośliny i drzewa powoli zamierają, zwierzęta szykują zapasy, i schronienia – ja czuję nostalgię. Lubię ciepło jesiennego słońca, lubię kolory liści na drzewach, ale jednak – wiem, że przed nami czas trudny, czas mrozów i chłodu. Czas zimy. Zima zamraża zmysły. Sprzyja byciu we własnym wnętrzu. Popycha nas w objęcia rodziny i przyjaciół. W zimie jak nigdy mam potrzebę budowania wokół siebie ciepłego przytulnego miejsca. Dni są krótkie. Pojawienie się słońca wita się z ogromną radością. Kocham mroźne zimowe powietrze. Czując zimą ciepło mojego ciała, jak nigdy czuję w sobie życie. I nastaje wiosna. I z taką radością śpiewają ptaki. Wiosną dostrzegamy to życie wokół siebie. Tęsknimy za nim. Gdy nadchodzi wiosna, mamy w sobie nadzieję na lepsze, czujemy w sobie moc zrobienia wszystkiego. Wiosną snuję plany – na podróże, na pracę, na działanie. I lato – cudowne i ciepłe. Bogate w plony. Urodziłam się latem i nigdy nie jest mi za ciepło. Długie dni pełne są możliwości. Latem można żyć – wstając wcześnie i chodząc spać późno.

Wiele, wiele treści kryje w sobie święta księga natury. Kryje w sobie życie i przemijanie. Kryje w sobie pracę i odpoczynek. Uwielbiam opuszczać miejskie mury i iść tam. Tam, gdzie toczy się spokojnie życie.

Natura i joga

A co z natury bierze jogin. Spójrz choćby na pozycję drzewa – vriksasanę. Gdy będziesz ją wykonywać odczuj w niej moc i siłę drzewa. Poczuj korzenie mocujące Cię do ziemi. Poczuj gałęzie strzelające w niebo. Poczuj jak trwasz, i żyjesz jednocześnie. Pobądź z tym odczuciem. Poczuj w sobie naturę.